ช่องว่าง…ของความรู้สึก

เราคงเคยได้ยินกันมาบ้างว่า

เวลาอยู่กับเพื่อนแล้วมีความสุข

เวลาอยู่กับแฟนแล้วมีความสุข

เวลาอยู่กับพ่อแม่แล้วมีความสุข

เวลาอยู่กับครอบครัวแล้วมีความสุข

แต่กลับน้อยคนนักที่จะพูดว่า

อยู่กับตัวเองแล้ว…มีความสุข

ในความเป็นจริงแล้ว ในชีวิตของเราต้องมีคนผ่านเข้ามามากมาย ทั้งตอนไปโรงเรียนก็เจอเพื่อน ไปทำงานก็เจอเพื่อนร่วมงาน หรือกลับมาบ้านก็เจอครอบครัว ในชีวิตของเราในแต่ละวันต้องประสบพบเจอกับผู้คนตลอดเวลา ที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาสร้างความรู้สีสันในแต่ละวันของเรา เราจะคิดว่าอยู่กับเพื่อนหรือครอบครัวแล้วมีความสุข อาจเป็นเพราะเราเจอพวกเขาทุกวันจนเปลี่ยนเป็นความเคยชินที่ต้องเจอกันทุกวัน และแล้วก็จะกลายเป็นการขาดไม่ได้

และเพราะขาดไม่ได้นั่นเองเลยเป็นเหตุผลที่ว่า เวลาเรารู้สึกแย่หรือเวลาที่ประสบพบเจอกับปัญหาต่างๆ เราจะต้องการใครคนหนึ่งมาช่วยปลอบใจเราให้เรารู้สึกดีขึ้น

แต่ถ้าหากว่าในขณะนั้นเราไม่สามารถหาใครซักคนมาทำให้เรารู้สึกดีขึ้นล่ะ? ไม่มีใครมาคอยพูดคำสวยหรูปลอบประโลมใจให้ล่ะ? ในตอนนั้นเราจะเป็นยังไง?

การที่เราประสบพบเจอกับปัญหาจนทำให้รู้สึกแย่นั้นการต้องการใครซักคนมาทำให้รู้สึกดีขึ้นไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ถ้าหากในขณะนั้นไม่มีใครซักคนเลย เราคงจะรู้สึกอ้างว้าง โดดเดี่ยว รู้สึกถูกทอดทิ้งในมรสุมนี้ จนต้องหาใครซักคนมาทำให้ความรู้สึกแย่ๆนี้หายไปซักที

ก็อย่างที่บอกไปแล้ว การมีใครซักคนคอยอยู่ข้างเรามาทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าหากว่าในขณะนั้นที่เราเจอมรสุมชีวิตมองไปทางไหนก็ไม่เห็นใครสักคน ไม่มีแม้กระทั้งสิ่งที่คอยยึดจิตใจไว้ไม่ให้ปลิวสลายไปกับพายุนี้ ในขณะนั้นเราอาจคิดว่าไม่เหลือใครแล้ว แต่เราคงลืมไป คนที่อยู่กับเรามาตลอดทั้งเวลามีความสุข ความเศร้า หรือมีปัญหา คนๆนั้นคือตัวเราเอง ตัวเราเองนี่แหละที่จะคอยเหนี่ยวรั้งจิตใจของตัวเองไว้ ตัวเราเองที่จะเคียงข้างตัวเองยามไม่เหลือใคร แค่เราต้องเข้มแข็งให้มาก อย่าให้ปัญหามาทำลายตัวเราได้ ตัวเราเองนี่แหละที่จะเป็นที่พึ่งแห่งตนได้

เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตด้วยตัวเอง และเรียนรู้ที่จะมีความสุขด้วยตัวของตัวเอง เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครมาทำให้เรารู้สึกดีได้ถ้าใจของเราเองไม่รู้สึกอยากทำมันให้ดีขึ้น ก็เหมือนกับช่องว่าง เราต้องเติมมันด้วยตัวเองถึงจะรู้ว่าเติมอย่างไรให้เต็ม
ไม่มีใครมีหน้าที่มาทำให้เรารู้สึกดีได้

ตัวเราเองต่างหากที่มีหน้าที่ดูแลความรู้สึกของตัวเอง
ท้ายที่สุดนี้เราขอเป็นกำลังใจให้คนที่ต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆตัวคนเดียว และขอให้คุณผ่านพ้นมันด้วยตัวของคุณเองค่ะ

ขอขอบคุณที่มา : panghorm

เรียบเรียงโดย : เป็นตาฮัก