
คนเราก็ต้องเคยเหงา
เหงาคือความรู้สึกที่โดดเดี่ยวเหมือนอยู่คนเดียว
แน่นอนว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับจำนวนคนที่อยู่รอบข้าง
ทำไมคนถึงรู้สึกเหงา
เป็นไปได้มั้ยที่คนจะอยู่คนเดียวได้ตลอดชีวิต
“น่าจะ”ไม่ได้
หรือเพราะคนเป็นสัตว์สังคม?
ยังไงคนที่เหงาก็ต้องการที่จะมี”เพื่อน”
แล้วทำไมหลายคนคนถึงยอมที่จะอยู่คนเดียว
คนที่ชอบอยู่คนเดียว ไม่ใช่ไม่เหงา
แต่ว่าเขาเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองแล้ว
พื้นฐานจากการเป็นสัตว์สังคม ทำให้ต้องอยู่กันเป็นกลุ่ม
แต่ว่า คนแต่ละคนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง
ทำให้ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเข้าสังคม
นั่นก็คือการ ฝืน ในด้านความคิด
แต่ส่วนใหญ่ก็ฝืนได้ในช่วงแรกเพราะมีแรงขับที่อยากจะเข้าสังคมจากความกลัวที่จะอยู่คนเดียว
คิดว่าการอยู่ตัวคนเดียวนั้นแย่กว่ามาก
มีเพื่อนไว้ ยังไงก็ดีกว่าอยู่คนเดียว
หากเจอสังคมที่เข้ากับเราได้มาก ก็มีความสุข
คนส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้น
หากเจอสังคมที่ยากจะเข้าถึง คงต้องปรับตัวเยอะหน่อย
เราก็ต้องฝืนที่จะแสดงออกในทางที่ไม่ได้มาจากความคิดตนเอง
ความคิดของเรา ไม่ใช่ความคิดของเราเอง
.
นานเข้า แรงขับเริ่มหมดลง เพราะความรู้สึกแย่เริ่มก่อตัวและใหญ่ขึ้น
ความคิดของเราไม่ได้ไปในทางเดียวกันของสังคม
กลายเป็นคนไม่มั่นใจในตนเองและไม่กล้าที่จะตัดสินใจ เพราะไม่มั่นใจว่าตนเองถูกหรือไม่
สูญเสียเสียความเป็นตัวเอง
ไม่มีจุดยืนทางความคิด
สุดท้ายก็รู้ว่าการถูกบีบคั้นทางสังคมนั้นแย่กว่าการอยู่คนเดียวเสียอีก
คนที่ชอบอยู่คนเดียว ไม่ใช่ไม่เหงา
แต่ว่าเขาเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองแล้ว
สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการกลับมาอยู่คนเดียว
แต่ความคิดที่เปลี่ยนไปแล้ว บุคคลิกเปลี่ยนไป ไม่มั่นใจในตนเอง
ไม่มีจุดยืดเหนี่ยวทางจิตใจ
บางคนสามารถปล่อยวาง และกลับเข้าสู่สังคมได้ ไม่ว่าจะเป็นสังคมเดิม หรือว่าสังคมใหม่
บางคนที่ถูกทำร้ายอย่างหนัก จนกระทั่งขาดจุดยืนของการมีชีวิต
นั่นคือแย่ที่สุด
การสังเกตตัวเองคงเป็นสิ่งเดียวที่ทำได้ ที่ไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
บางที ความเหงาก็ไม่ได้แย่เสมอไปนะ
ถ้าเราทนและชินกับมัน
เรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวอย่างมีความสุขได้ก็จะดี
แต่ทุกคนก็รู้สึกได้
ถ้าเจอสังคมที่ทำให้เราไม่รู้สึกเหงา ยังไงก็ดีกว่าการอยู่คนเดียวนะ
หรือเพราะคนเป็นสัตว์สังคม?
ขอขอบคุณที่มา : storylog.co , ตัวเราเอง
เรียบเรียงโดย : เป็นตาฮัก