เฒ่าแล้วโมโหให้น้อยลง ใช้ชีวิตให้สุขขึ้นเถิด

ใกล้บั้นปลายชีวิต จงโมโหให้น้อยลง แล้วใช้ชีวิตให้มีความสุขเถิด

เป็นอีกหนึ่งบทความที่ให้ข้อคิดที่ดีมากๆช่วงชีวิตคนเรา เมื่อเรามีชีวิตอยู่ ยังไงเราก็ต้องอ่อนล้ๅ ตลอดชีวิต เพราะชีวิตเราคือการก้าวเดินตลอดยาก ลำบากทั้งชีวิตยุ่งมาแทบตลอดชีวิตเลย เวลาหาเงินมาเท่าไหร่

ก็ต้องมีใช้ไป สมบัติจำเป็นต้องมีเท่าไหร่ จึงเรียกว่ามีผืนป่าและภูเขาแห่งเงินทอง แลกกับสุขภาพหรือความดูแลร่างกายตนเองไม่ได้สมบัติล้ำค่าบนโลกนั้นหายากนะ

แต่สุขภาพที่ดี นั้นหาซื้อที่ไหนไม่ได้ใช้จ่าย อดออม ตอนแก่กลับไม่มีใครมาแลดูรู้จักใช้ชีวิต อย่างรอบคอบ แล้วสุดท้าย ความสุขคือปล่อยวาง เมื่อหิวก็กิน ง่วงเราก็นอน

เมื่อคิดปล่อยวาง ทั้งชีวิตของคุณก็จะสุขใจเมื่อมีชีวิตอยู่ไม่กล้ๅใช้ สุดท้ายเงิน ที่หามาได้เมื่อคุณหมดลม ก็เป็นเพียง กระดาษนั่นแหละตลอดชีวิตนี้หากคิดให้ดี ทุกอย่างเพียงสิ่งชั่ วคราว ไม่สำคัญแล้ว

เมื่อไม่ได้สิ่งใด ก็ปล่อยมือ และรู้จักอวยพรบางสิ่งที่ไม่ได้มา ก็มองเพียง คุณยังไม่คู่ควรไม่จำเป็นเลย ที่ต้องไปไขว่ขว้า ทั้งที่รู้ว่า มันไม่ได้มารั้งแต่จะมีคน เกลียด

ไม่จำเป็นต้อง ดิ้นรน รั้งจะทำให้คนรำคๅญ“สรรพสิ่ง” เป็นสิ่งที่จำเป็นในการดำรงชีวิต“เงินทอง” เป็นสิ่งจำเป็น ที่ใช้สำหรับการใช้จ่าย“บ้าน” เป็นที่อยู่อาศัยให้กับเรา

“รถยนต์ ” เป็นการคมนาคม ขนส่งไม่ว่าสรรพสิ่งเหล่านี้ จะเป็นสิ่งดีที่สุดหรืออย่างไรขอให้หวงแค่ “ใบหน้า” ของคนในครอบครัวมี “รอยยิ้ม” หรือไม่ก็พอคิดให้ทะลุ แล้วมองให้ไกล เรียบง่ายนิด

สับสนหน่อย เบิกบาน อยู่อย่างมีความสุขคนๆหนึ่งจะเดินได้ไกลแค่ไหน “กุญแจสำคัญ”คือใครจะเดินอยู่เคียงข้างคุณหนทางข้างหน้า ฉันจะเดินเคียงข้างคุณเอง

เป็นตาฮัก