“ฉันจะปล่อยเธอไป มันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำ นั่นก็เพราะว่าฉันรักเธอ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในขณะที่ผมชาร์จแบตทิ้งไว้อยู่ มือผมจึงเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
เธอโทรมาหาผม.
ผมรับสายเธอด้วยความดีใจ เพราะส่วนมากแล้วเราจะคุยกันผ่านข้อความมากกว่า และยังไม่ค่อยได้้เจออีกด้วย
” คืนนีี้ออกมาเจอกันหน่อยนะ ” เธอพูดด้วยน้้ำเสียงปกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนตัวผมเองก็เตรียมตัวออกไปเพื่่่อเจอเธออย่างดีเลยล่ะ
ระหว่างทางที่ผมออกไป ผมก็แวะซื้อดอกไม้ช่อหนึ่งไปฝากเธอด้วยล่ะ ผมตั้งใจเลือกมามาก ๆ เพราะความงดงามของเธอนั้น คงไม่ต่างอะไรจากดอกไม้เหล่านี้เลย
ผมกำช่อดอกไม้แน่น และพลางนึกไปด้วยว่าเธอคงชอบมันมากแน่ ๆ
ตอนนั้นน่ะ ผมฉีกยิ้มอยู่แทบจะตลอดทั้งทางเลยล่ะ คนอื่นๆ คงจะคิดว่าผมบ้าไปแล้วแน่ ๆ คนอะไรจะยิ้มตลอดเวลากันนะ ฮ่า ๆ
เมื่อผมถึงหน้าบ้านของเธอแล้ว ผมก็เคาะประตูและเตรียมพร้อมจะยื่นช่อดอกไม้นี้ให้เธอแล้วล่ะ
เธอเปิดประตูออกมาแล้ว.
” เรา..เลิกกันเถอะ ” เสียงตอบรับของเธอกลับทำผมตัวแข็งทือ วินาทีนั้นผมเหมือนโดนเอามีดมาแทงอยู่กลางอกเลยล่ะ..
สายตาของเธอเลื่อนลงมาจ้องมองช่อดอกไม้ในมือของผมอยู่สักพักหนึ่ง
เหมือนเธอได้ตอบผมแล้วล่ะว่าให้ผมเก็บดอกไม้นั่นไปเถอะ.
” ฉันตั้งใจจะมาบอกเธอเรื่องนี้ “
” รักของเราคงจบแค่ตรงนี้แล้ว ฉันขอให้เธอมีความสุขนะ “
เธอพูดออกมาโดยไร้ซึ่งความเยื่อใย ผมได้แต่ยืนอยู่นิ่ง ๆ โดยที่ในมือของผมยังคงถือช่อดอกไม้ด้วยความน่าสมเพช
ผมเดินกลับบ้านด้วยความอึดอัดใจ มันช่างเป็นคืนหน้าร้อนที่เหน็บหนาวที่สุดสำหรับผมเลยล่ะ
ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าผมจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง โดยไม่มีเธออยู่ ผมจะอยู่ได้อย่างไรในเมื่อในทุกวันเธอคือรอยยิ้มของผม
ต่อจากนี้จะไม่มีเธอแล้ว.
เมื่อผมกลับถึงบ้าน ก็ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง ผมเหลือบมองไปที่รูปของเราที่มันถูกแขวนไว้บนผนังห้องนอนของผม
ความทรงจำของเรามันค่อย ๆ ฉายเข้ามาให้หัวของผมอีกรอบหนึ่ง ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าเราเคยรักกันมากเลยนี่นา
จนถึงตอนนี้แล้ว คืนนั้นที่เธอบอกเลิกผมน่ะ
เธอดูสวยเป็นพิเศษเลยนะ 🙂
ขอขอบคุณที่มา : เรื่องเล่าจากบทเพลง
เรียบเรียงโดย : เป็นตาฮัก
