เป็นคนมีบุญอย่างง่ายๆ
ใครคือคนที่มีบุญมาก……ท่านเองก็อาจมีบุญมากได้ด้วยการฝีกฝน
~ คนที่ทำทานมาก…อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมากเสมอไป…
คนที่มีศีลมาก…ก็อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมาก..
แลคนที่ทำสมาธิมาก.…ก็อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมากเช่นเดียวกัน
~ คนที่ทำทานมาก..อาจเป็นเพียงคนที่รู้จักเสียสละมาก…
แต่ถ้า ในชีวิตประจำวัน นั้น…..ยังเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดขี้บ่น.…
รู้สึกว่ามีแต่เรื่องที่ไม่น่าพอใจ….มีแต่เรื่องกวนใจมารบกวน….
มีแต่สิ่งที่ไม่น่าพอใจมาให้ได้พบเห็น…มีแต่ความทุกข์ใจ…
จะถือว่าเป็นคนมีบุญมากได้อย่างไร
~ คนที่คิดว่ามีศีลมาก..ทำสมาธิมาก…ก็ไม่แตกต่างกันมากนักดอก…
เพราะถ้าในชีวิตประจำวันนั้น…ยัง
เป็นคนที่ขี้หงุดหงิดขี้บ่น.…รู้สึกว่ามีแต่เรื่องที่ไม่น่าพอใจ…
มีแต่เรื่องกวนใจมารบกวน…มีแต่สิ่งที่ไม่น่าพอใจมาให้ได้พบเห็น..
มีแต่ความทุกข์ใจ…จะถือว่าเป็นคนมีบุญมากได้อย่างไร…
แต่ ก็ยังดีที่ได้สะสมอริยทรัพย์ไว้ใช้ในโลกหน้า.
เพียงแต่ในโลกปัจจุบัน ย่อมถือว่า…ท่านยังไม่มีบุญมากจริง
~ คนที่มีบุญมาก คือ…คนที่สบายใจง่าย..อยู่ที่ไหน ในเวลาใด..
ก็สุขง่าย…ทุกข์ยาก…มีแต่ความเบาจิต
เบาใจ…ปลอดโปร่งโล่งสบาย….
ท่านล่ะเป็นเช่นว่าหรือยัง ???……
~ คนที่สามารถจ่ายค่าอาหารแพงๆ..ในร้านดีร้านดัง
แต่ยังปล่อยให้ตัวเองหงุดหงิด..กับบริการ หรือเรื่องอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ..
อาจเรียกได้ว่า..เป็นคนมีสตางค์
มาก…แต่ยังไม่ใช่คนมีบุญมากจริงๆ
~ คนที่มีบุญมากจริงๆนั้น..มักจะอยู่ง่ายกินง่าย.ปรับตัวได้ง่าย…
ไม่ค่อยถือสาอะไรมากมายให้เป็นทุกข์
อะไรที่เป็นทุกข์….ก็เพียงรู้ว่าเป็นทุกข์….แต่..ไม่นำทุกข์มาแบก
~ คนที่มีบุญมากจริงๆ..มักไม่ค่อยถือตัวถือตน ..
เข้าใจว่าสรรพสิ่งล้วนแต่เป็นสิ่งสมมุติ.ไม่มีอะไรที่ยั่งยืนถาวร…
มีเกิดแล้ว…ตั้งอยู่..ในที่สุดก็ดับไป…มีความรู้สึกปล่อยวาง…
มากกว่าเอามาแบกทับถมตัวเองให้เป็นภาระหนักตลอดเวลา……
~ คนที่มีบุญมากจริงๆ……มักไม่คิดว่าตนเองพิเศษ
อะไรกว่าใคร..ในทางตรงกันข้ามเขาจะรู้สึกขอบคุณ……
เวลาที่ใครทำอะไรให้.ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่…
จนรู้สึกว่าตนเองเป็นคนโชคดี ….แม้ถึงคราวที่ต้องประสบกับเหตุการณ์ใดๆที่ไม่ดี ..
ก็ยังเห็นเป็นบทเรียน…หรือยังพอเห็นด้านดีได้อยู่…หรือ มักมองเห็นด้านบวกได้เสมอ
.
~ คนที่มีบุญมากจริงๆ….ไม่จำเป็นต้องมีอะไรเพียบพร้อมหรือดีพร้อม
…ถึงกระนั้น..เขาก็ไม่รู้สึกต่ำกว่า หรือสูงกว่าใคร…ดีกว่าใครหรือเลวกว่าใคร
…ฉลาดกว่าใคร…หรือโง่กว่าใคร…
เพราะเขาให้เกียรติความเป็นคนของทุกคนรวมทั้งตนเอง..
จึงไม่นำตนเองไปเปรียบเทียบกับใคร….หรือนำใครมาเปรียบเทียบกับตนเอง …
ถึงกระนั้น…เขาก็ยินดีรับฟังคำแนะนำจากผู้อื่นโดยไม่หลงเป็นเหยื่อคำสรรเสริญและคำนินทา
.
~ คนมีบุญมากจริงๆ…มองไปที่ไหน..เมื่อใด..
ได้ยินอะไรก็สบายอกสบายใจ..เพราะเข้าใจความเป็นเช่นนั้นเอง…ของทุกๆชีวิต
เห็นคนได้ดี..ก็รู้ว่าเขาคงเคยทำสิ่งดีๆมาก่อน…
เห็นคนลำบากที่พอช่วยเหลือได้
ก็ช่วยไปตามกำลัง…อะไรที่เกินกำลัง.ก็ไม่ปล่อยให้ตนเองว้าวุ่น กังวล ทุกข์ร้อนใจไปกับสิ่งนั้น.
เข้าใจดีว่า…ทุกคนมีกรรมเป็นของตนเอง..มีกรรมเป็นมรดก
แต่ละคน…ย่อมเป็นไปตามกฎแห่งกรรมที่ตนได้เคยกระทำ…
ไม่ทำสิ่งที่ไม่ดี…ละอายชั่วกลัวบาป….
ทำสิ่งที่ดีๆ…..หาเวลาทำจิตให้ผ่องใสด้วยการมีสติในการปฏิบัติธรรม…
โดยทำในที่ใดๆก็ได้…..ไม่จำเป็นต้องไปทำที่วัด …หรือ ที่สำนักปฏิบัติธรรมใดๆ..
ทำที่บ้านก็ได้…ทำได้ในทุกแห่ง…..ด้วยความมีสติในปัจจุบันขณะ
~ พวกเราทุกคน……สามารถฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นคนที่มีบุญมากดังกล่าวได้
…เป็นเรื่องปัจจัตตัง……ที่รู้ได้เฉพาะตน……
คนที่ทำการฝึกฝนตนเองให้เป็นคนมีบุญมากก่อนตายได้ทุกคน
~ ขออำนวยพรให้ผู้อ่านทุกท่านและ.…ผู้เรียบเรียงเป็นผู้สำเร็จในการมีบุญมากในชาติปัจจุบัน
ขอบคุณที่มา : คิดเป็น
