เมื่อใดที่เธอโมโห ลองนั่งนิ่งๆทบทวนดูว่าเวลาที่เหลืออยู่ในชีวิตนี้มีอยู่อีกสักกี่วันใยเสียเวลาไปเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เมื่อใดที่เธอกลัดกลุ้ม ลองสุดลมหายใจลึกๆทบทวนดูว่าชีวิตนี้มันมีแต่ลดกับลด ปฏิทินที่ฉีกไปในวันนี้กำลังบอกเธอว่าเวลาเธอลดไปอีกวันหนึ่งแล้ว การได้พบหน้ากันในวันนี้
หมดโอกาสได้เจอกันไปอีกครั้งหนึ่งแล้วแล้วเธอจะกลัดกลุ้มในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องไปทำไมไม่มีใครถูกไม่มีใครผิดมีแต่ถูกใจหรือไม่ถูกใจคนที่เธอถูกใจต่อให้เขาทำผิดเธอก็ไม่รู้สึกโกรธคนที่เธอไม่ถูกใจ ต่อให้เขาทำถูกเธอก็ยังขวางตาขวางใจเพราะฉะนั้น อย่าไปอาฆาตพย าบาทใครเขาเลย
เมื่อใดที่ใครบางคนทำให้เธอเจ็บปวดใจลองปล่อยให้มันเป็นไป ทบทวนดูสิว่าชีวิตนี้ไม่มีใครอยู่ยงคงกระพันคนที่มีชื่อเสียง คนที่รวยล้นฟ้าหรือคนที่รักกันปานจะกลืนกินในอดีตวันนี้เหลือไว้แต่ชื่อ สุดท้ายเธอก็แค่คนที่เคยมาเยือนโลกใบนี้ต่อให้เธอแค้น เธอก็ต้องไปจากโลกนี้ต่อให้เธออาลัยอาวรณ์ เธอก็ต้องจากโลกนี้ไปในสักวันหนึ่ง
เมื่อใดที่เธอรู้สึกไม่พอใจ ลองไตร่ตรองดูไม่มีใครครอบครองสิ่งใดในโลกนี้ได้ตลอดไปเธออาจไม่ได้รวยล้นฟ้าเหมือนเศรษฐีมีเงิน
แต่เธออาจมีความสุขอันเรียบง่ายที่เศรษฐีโหยหาก็เป็นได้และเธอยังแข็งแรกมากกว่าคนที่นอนป่วยอยู่ตามโรงพย าบาลเธอโชคดีกว่าคนอื่นอีกมากเพียงใดเธอจงจำไว้ “มองล่างเธอเหลือ มองเหนือเธอขาด”
เมื่อใดที่เธอถูกเอารัดเอาเปรียบ ลองปล่อยวางดูบ้าง พูดมากจะเสียมิตร คิดเล็กคิดน้อยจะเสียกำลังใจเธอจงจำไว้”เงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดิน”แค่นี้ก็เพียงพอให้เธอสุขใจ
วันนี้ยังกินข้าวได้ ยังนอนหลับได้ยังมีเสื้อผ้าให้สวมใส่ ยังไปเที่ยวได้ยังมีคนอยู่รอบกาย ยังอ่านหนังสืออ่านเฟส อ่านไลน์ได้ความสุขอาจหาไม่ง่ายแต่ความเรียบง่ายทำให้ชีวิตเป็นสุข เเค่สุขให้เป็น
เป็นตาฮัก
